Gerrit Jan en Dickie Veldhoen

Voorbereidingen voor onze trip naar Noorwegen: Noordkaap 2015

Na jarenlang het er over te hebben gesproken is nu het besluit gevallen. We gaan met de motor naar Noorwegen, naar de Noordkaap, via Zweden en Lapland.

Op 1 juli vertrekken we en we hopen op 17 juli weer in Oosterwolde en Kampen terug te zijn. We reizen via een geboekte reis van MTVN.

De afgelopen dagen zijn diverse voorbereidingen getroffen: De topkoffer is gemonteerd en de motoren staan alle drie op nieuwe banden. Het gaat hier om mezelf, Jan van 't Hof uit Oosterwolde met een BMW GT1600, Christiaan Mulder uit Elburg met een Honda European 1100 ST en mijn  eigen YAMAHA FJR 1300.

We hebben er reuze zin in en op zaterdag 27 juni hebben we de paklijst doorgenomen. De laatste spullen worden bij elkaar gezocht en woensdagmorgen om 07.00 uur vertrekken we voor onze eerste trip naar Kiel om ons in te laten schepen op de boot naar Göteburg, waar de reis begint.

Nog 1 dag te gaan.

Nou, het was me het dagje wel. Eerst nog even een collegevergadering, nou ja even? Het duurde al met al nog al. Je hebt het idee dat mensen denken dat na de vakantie er geen dagen meer komen en daarom alles voor de vakantie nog even geregeld moet worden. Maar laat ik jullie niet vermoeien wat we doen bij de gemeente Kampen.

Want ik ga op vakantie en wat neem je mee? Het is meer van wat neem je niet mee? 2 zijkoffers en een topkoffer, ja dat heeft een beperkte omvang. Na veel wikken en wegen past het uiteindelijk! Niets te veel en misschien wel een beetje te weining, maar we gaan het meemaken. Tjonge wat een leuke reacties via Facebook. Teveel voor zo'n eenvoudige reis, maar wel heel leuk! Alles is in gereedheid gebracht. Nog even met lieve echtgenoot de laatste dingen doornemen, een wijntje en dan even in de rust en morgen vroeg op om Jan en Christiaan te ontmoeten en dan vertrekken om 19.30 uur vanuit Oosterwolde richting Kiel.

Ik zal proberen jullie op de hoogte te houden!

1e dag (01-07-2015) Oosterwolde GLD - Kiel 465 km

Woensdagmorgen 1 juli al vroeg uit de veren om de laatste dingen in te pakken. Je bent wel wat onderzoekiger. Heb ik alles wel bij me. Om 7.00 uur verzamelen bij Jan van 't Hof aan de Zwarteweg in Oosterwolde. Diverse uitzwaaiers hadden zich gemeld en na een kop koffie werden de motoren gestart om 07.30 uur om via Zwolle en Emmen richting Kiel te rijden. Niet via Hamburg was het advies, want het zou daar ontzettend druk worden vanwege wegwerkzaamheden. Dus via Oldenhof en het pond(je) bij Wishhafen door richting Kiel. Gelukkig waren we met de motor, want er stond mij een file te wachten omdat waarschijnlijk iedereen dact we gaan niet via Hamburg. En er bleek een boot uit de vaart genomen te zijn  wat mede oorzaak was van de drukte. Onderweg een stop gemaakt onder de koelte van de bomen om de eerste test te doen. Hoe is ons warme water wat we meegenomen hebben in een thermofles. Super: koffie, cappuchino, thee, alles paraat. Het werkte super. In de haven van Kiel aangekomen viel ons de mond open van het enorme gevaarte: de Stenaline Germanica. Wat een boot. Zo groot. En wat daar allemaal naar binnen gaat, dat wil je niet weten. Motoren vastgesjord, bagage mee naar de hut, die er functioneel uitzag, maar niet bijster groot is. Gedoucht, haar gekampt voor wie dat nog heeft en toen naar de bovendekken. De motoren stonden op dek 5 en en we sliepen op dek 10 en dan kun je nog naar dek 11. Wat een mooi gezicht in de haven. Om 18.00 uur aan tafel voor een zeer uitgebreid en aan niets ontbrekend dinerbuffet. Om 18.45 uur hebben we dit even onderbroken om te zien hoe de boot de haven uitvaart. Daarna weer aan de dis en toen lekker buiten gezeten om te genieten van al het mooie in de omgeving. Zelfs tot 23.30 gewacht om te zien hoe we onder de Storebeldbrug (van Denemarken naar Noorwegen en terug) doorvoeren. Wat een mooi gezicht. Onmiddelijk daarna naar bed, want de volgende morgen wacht ons een monsterrit naar Mora van maar liefst 500 km.

dag 2 (02-07-2015) Göteborg - Mora 493 km

‘s  Morgens al vroeg op, want het is erg warm in de hut.  Bovendien brult de airco op volle toeren, maar die krijgt het met deze temperaturen niet voor elkaar om de hut op een goede temperatuur te krijgen. De eerste blik naar buiten lijkt als kijken in een lasapparaat. Volle zon op de zee de weerkaatst in de ruiten van de hut. Wij zijn nog op volle zee, maar tegen achten ontdekken we land in zicht. Eerst naar het ontbijt en dat is minstens net zo goed als het diner van de avond er voor. Om negen uur richting dek 5 om onze motoren te ontdoen van de knellende sjorbanden. De bagage er weer op en dat is toch erg zweten voor een wethouder. Het duurt nog wel even voor al die voertuigen voor ons de boot af zijn, maar met de motor kun je er toch vaak langs komen. Door de douane en dan de E6 op richting Oslo. We kijken onze ogen uit naar de vele flitspalen die de Zweden hebben geplaatst. Deze zullen waarschijnlijk ook door Volvo zijn gemaakt, want alles is Volvo. Het is wel mooi dat ze voor elke flitspaal een bord hebben gezet dat er een op een paar honderd meter staat. Na een poosje E6 gaat het over de provinciale wegen. Het is formidabel. Het lijkt wel of onze vriend Hendrik Jan van de Weg net met de BAM is geweest om speciaal voor ons de nieuwe wegen aan te leggen. Geen gaatje, scheurtje, rimpeling te vinden. Slechts een kleine wegopbreking die ons een kwartier in de omleiding bracht. Maar de 2 Garmins en de TomTom Rider hadden hiermee geen enkel probleem. Wat een mooie natuur. Tegen 18.30 uur kwamen we in Mora aan na 500 km genieten. Prima Best Western Mora Hotell met mooie kamers een prima diner. Nog even gewandeld door de stad met mooie beelden en gebouwen. Op tijd naar bed, want een goede nachtrust hebben we nodig. Met de herinnering van de geweldige mooie dag, met mooie wegen, natuur en fantastisch weer onder de lakens en dromen van onze lieve vrouwen die alleen achterblijven in Nederland.

dag 3 (03-07-2015) Mora - Hammarstrand 397 km

Na een warme nacht en met een frisse blik naar de nieuwe dag weer vroeg op. Het is alweer prachtig mooi weer. Na de verfrissing naar het uitstekend verzorgd ontbijt. Koffers weer op de motor en dan breekt de paniek los bij Jan van ’t Hof. Waar zijn mijn sleutels. Hij denkt ze zitten toch nog niet in de motor die buiten staat, want ze zitten niet in zijn linker broekzak. Hij rent naar beneden in gedachten die zouden kunnen bewijzen dat zijn prachtige BMW K1600 GT met nieuwe banden er op niet meer zou staan. Gelukkig de motor staat er nog, maar de sleutels zitten er niet in. Die liggen bij de receptie met dank aan de eerlijke vinder van wie wij de naam nooit meer zullen vernemen. Op pad met z’n drieën voor een tocht van zo’n 400 km. Weer prachtige wegen. Het lijkt wel TT Assen circuit. Geen rondje maar een weg rechtuit met porachtige bochten en schitterende natuur aan weerszijden. Christiaan beweert dat hij een Eland heeft gezien. Wij hebben die niet gezien. Het kan waar zijn of een raadsel. Bij te hoge temperaturen krijgen sommige mensen bijzondere beelden te zien. Of dit hier ook zo is zullen we niet achter komen. De hitte was er wel. Jan besluit op een niets beduidende plek te stoppen. Wat blijkt: zijn honger naar een verfrissende duik in een van de vele meren moet gestild worden. Hij geniet er met volle teugen van en wij staan nog wat vertwijfeld aan de kant te kijken. Zijn zwembroek was een onderbroek en die ligt daar nu nog waarschijnlijk te drogen. Het is een prachtige aaneenschakeling van meren en bossen. Daartussen liggen prachtige wegen voor motorrijders. Tegen 16.30 uur komen we aan in Hammarstrand bij het gelijknamige hotel. Ligt rustig net buiten de stad en het eten is er prima. Mooie kamers en na de maaltijd nog even gewandeld in de omgeving. Gesproken met lokale bewoner die een prachtige lassie heeft en met ons gebrekkig Engels en handen en voeten moeten we constateren dat het erg vriendelijke mensen zijn die een grote mate van rust etaleren. Op tijd weer naar bed, want morgen een nieuwe dag richting Lycksele. En wat voor ons natuurlijk heel vreemd is dat het op het moment dat we naar bed gaan nog volop licht is buiten. En de volgende morgen ging de zon alweer op om 02.15 uur.

Hierbij een video impressie https://youtu.be/DGtrK2I_Wrs

Dag 4 (04-07-2015) Hammarstrand - Lycksele 293 km

07.00 uur gaat de wekker. Meteen onder de douche en naar het ontbijt. Deze is eenvoudig doch voedzaam. Een paar deegbolletjes en een vreemd goedje in een pan, wat achteraf havermout bleek te zijn aangevuld diverse andere producten stonden ons ter beschikking. Jan heeft de havermout geprobeerd met bruine suiker, maar de bruine suiker rook erg naar kaneel. Het bleek, het was kaneel. Of dit de reden was dat Jan tijdens de tocht plotseling in de remmen ging om vervolgens met een rol toiletpapier de bossen in te rennen weten nog steeds niet. Dit keer was de rit 300 km. Dus eigenlijk een appeltje/eitje. Weer mooie wegen, lange stukken, want een weg kan maar zo 80 km lang zijn zonder een afslag. De enige zijwegen zien er erg zanderig uit. Het weer was goed. We merkten dat de temperatuur zakt, de bewolking zijn intrede doet, maar het blijft droog. Al vrij snel stoopen we voor een tankstop en koffie. We ontmoeten een motorrijder uit Oslo met een Triumph 2300 CC. Wat een bak. De persoon was een bijzondere, maar ieder mens is uniek. Na de stop rustig verder en genieten van al het moois dat Zweden te bieden heeft. De omgeving ziet er wat anders uit. De bossen zijn minder dicht en je ziet kleinere bomen met meer groen en water er tussen. Vandaag geen Eland te bekennen. Behalve op ons bord ’s avonds. Vanwege de voor ons toch wel korte rit waren we al snel Lycksele. Mooie stad met een prachtige rivier en stuwmeer in het centrum. Adembenemende schoonheid als je het water door de stuwdam ziet stromen. Tijd genoeg voor een wandeling door de stad om vervolgens te genieten van een driegangendiner. Mooi en groot hotel. Het grootste wat we zullen meemaken op deze reis. Omdat we keurig op tijd zijn is het nu tijd om de website te vullen. Dat is nog een hele klus met een tergend langzame internetverbinding. Het is nu 23.05 uur en we sluiten de systemen om zo naar bed te gaan. Buiten is het nog volop licht. Het blijft een rare ervaring.   Des te meer omdat der zon al weer om 02.18 uur opkomt. Tijdens de avondwandeling komen we bij een snel stromend deel van de rivier vlakbij het eind van een stuwdam. https://youtu.be/8asDtq7Egpc

dag 5 (05-07-2015) Lycksele - Haparanda 455 km

Omdat vandaag een lange rit voor de boeg staat gaan we vroeg uit de veren. Na de ochtendverfrissing wacht ons een heerlijk ontbijtbuffet met alles er op en er aan. Wat hebben ze dat hier goed voor elkaar. Het ontbreekt aan niets. Dus met gevulde buik eerst naar het tankstation om ook de buiken van de motoren tot de nok te vullen. Wij rijden weg met een heel klein beetje regen. Het zijn hele kleine druppeltjes en wij besluiten, mede op advies van de smart Phone van Christiaan de regenpakken niet aan te doen. Een goede keuze want even later wordt de lucht al een stuk lichter en niet veel later rijden we weer in de zon. ’s Ochtends werden we gewaarschuwd voor elanden en rendieren op de weg en ja hoor, na een paar kilometer ontwaren wij de eerste groep rendieren die over de weg lopen alsof die voor hen is aangelegd. Maar toen ze de BMW van Jan van ’t Hof zagen vluchten ze meteen het bos in. Jan heeft geprobeerd dit te filmen en we konden nog net een prentje schieten. Even later een moeder met zoon of dochter en die kozen ook het hazenpad. Onze eerste stop gemaakt aan een prachtig meer, eigenlijk zijn ze allemaal prachtig. Het water is onvoorstelbaar helder. Na de stop zijn het weer prachtige stuurwegen en we zijn super alert op rendieren. Ze ziet ze af en toe in de bossen, maar je wilt ze niet voor je motor hebben terwijl je rijdt. We stoppen bij een brug waar het water onder door dendert. Het is jammer dat je op de foto niet kunt vastleggen wat je echt ziet. De stroming is erg heftig en je vraagt je af hoeveel water daar wel niet doorgaat per seconde. Bij Kampen bouwen daar we daar een Bypass voor. Na deze stop gauw verder want we hebben de kilometers nog niet gehaald. Dan stuurt de navigatie ons een zandweg op met grind er op. De Garmin van Christiaan stelt ons regelmatig voor een verrassing, maar dit keer lijkt het te kloppen. 18 kilometer lang duurt deze ellende en we vragen ons af wat er zou gebeuren bij regen op een dergelijk weg. Maar aan alles kont een eind, zo ook aan dit avontuur. Maar het geeft wel prachtige uitzichten: https://youtu.be/Sy23XgZuAv4

We rijden weer over prachtige wegen richting Haparanda, pal op de grens met Finland, waar we aankomen bij het historisch Stadhotell. Een prachtig gebouw met statige kamers en vergaderruimtes. Schitterende kroonluchters en statige trappen. We voelen ons als een tsaar in Rusland. Het eten is verrassend en lekker. Een biertje is wel aardig aan de prijs. Dus matigen, dat is voor veel dingen goed.

Kijk hier voor een video-impressie: https://youtu.be/bIZ200SjGhg

dag 6 (06-07-2015) Haparanda - Inari 463 km

Op dag 6 van onze reis naar de Noordkaap gaan we van Haparanda (Zweden) naar Inari (Finland). Gisterenavond hebben we nog een stuk gewandeld in Haparanda. We zagen op enig moment een camper met een Nederlands kenteken. Dus er op af. Een echtpaar treffen we aan die een lange reis maken met de camper (doen ze heel vaak). Nu door Noorwegen geweest en via de Noordkaap nu via Finland en Zweden weer richting Nederland. Ze adviseren ons even bij de Kerstman op bezoek te gaan. Omdat we bijna opgevreten worden door de muggen besluiten we maar om verder te lopen. Wel jammer, want die man had prachtige reisverhalen. Een ontbijt in de stijl van een tsaar, het is echt niet te geloven wat die mensen allemaal voor je klaar zetten. En daarna weer natuurlijk de buiken van de motoren gevuld, want ook zij verdienen veel aandacht voor hun trouwe diensten. Een tsaar zag zijn personeel misschien als slaven, maar wij waarderen de energie en werklust van onze motoren bijzonder en wij zien ze zeker niet als slaaf. Het weer is goed, droog en je merkt dat de temperatuur zakt. We verlaten Haparanda en gaan meteen de grens over naar Finland. Je ziet meteen dat de benzine prijzen verschillen tussen een Euro land en een niet Euroland. In Zweden kost de benzine € 1,40 en in Finland € 1,59. Het landschap is in het begin hetzelfde , maar verderop zien we minder dichte bossen en meer open landschap. Het is erg nat en de weilanden vertonen diepe tractorsporen. Onze eerste stop was natuurlijk bij de Kerstman op de poolcirkel. Een drukte van belang daar. Bussenvol mensen, veel campers en zowaar een enkele Nederlander. We spreken een  echtpaar dat al op reis is door Noorwegen, Zweden en Finland. Zij gaan via trekkershutten. (Waar halen ze de tijd eigenlijk vandaan?). We komen in de hol van de leeuw en spreken met de Kerstman. We mogen zelfs met hem op de foto. Dat mag iedereen trouwens. Wat een circus. Dit is niets voor ons. Wij gaan voor Sinterklaas en de (zwarte?) pieten. Daarna wordt de route eentonig. Een rechte weg van meer dan 150 km is geen luxe voor een motorrijder. Het enige spannende is of er een eland of rendier over de weg meeraast. Borden genoeg, maar geen dier te dien. Of ja, af en toe eentje liggend naast de weg in de berm. Soms dood en vaak levend. Maar na driekwart van de tocht wordt het beter. We stoppen bij een fascinerende brug tussen 2 meren. Er is een shop met allerlei snuisterijen. We stoppen even om te genieten van de omgeving en komen in gesprek met een motorgroep uit zuid Finland. Jan praat het honderd uit met hen. Als je goed luistert hoor je engels, duits, nederlands en plat Oosterwolde door elkaar. Maar ze begrijpen elkaar. Zij gaan morgen naar de Noordkaap en dan via een aantal omwegen weer terug naar huis, maar zeker naar de Lofoten. Dan stopt er een grote Duitse bus en komen er zo’n 60 veteranen uit. Wie anders dan Jan (opnieuw) raakt in gesprek met de chauffeur van de bus. (Chauffeurs onder elkaar dan schept banden, nietwaar). Hij (de Duitse chauffeur) reist in drie maanden tijden diverse groepen door Scandinavie . Daarna gaat hij met die bus een aantal maanden naar Kroatie en omgeving en daarna gaat hij met zijn camper en op de aanhangwagen een motor naar Portugal. U begrijpt het al: wij worden vrienden voor het leven! Zoals eerder gezegd waren de laatste 40 kilometers weer om te genieten. Een afwisseling van mooie natuur en prachtige meren op mooie stuurwegen. Wij komen aan in Inari en het hotel ligt wat afgelegen. En ja hoor, ze zijn er weer of nog steeds: miljoenen muggen. Dit is niet leuk! Gauw naar binnen en douchen en dan heel veel DEET op. Jan en Christiaan gaan boodschappen halen. Ze komen lijkbleek terug. Ik vraag meteen wat is er? Ze voelen zich bestolen. Op de bodem van de tas liggen een paar spullen en dat heeft € 35,00 gekost. En dan komen ze er achter dat ook nog de beurs is gezakt. Dit wordt een koude douche.  Nu gaan we eten of dineren (kiek’n wat ut wordt).

Dag 7 we hebben ons zelf een rustdag gegund voor het grote moment om naar de Noordkaap te reizen

Voor het grote moment dat we naar de Noordkaap gaan rijden hebben we het goed geacht om ook nog wat Finland te bekijken. De dag maar eens begonnen met uitslapen, nadat we voordat we naar bed gingen eerst de muggen die stiekum onze kamer hadden weten te bereiken om zeep hebben geholpen. Wat zitten er hier ontzettend veel. Onze Deet helpt wel wat, maar toen we gisteren aan de rivier stonden te kijken naar de visser die in het water staan te vliegvissen zouden wij gaan vliegen op de vleugels van de muggen. Ze zijn niet van je af te slaan. Toch een goede nachtrust gehad. Wel wat kort uiteindelijk omdat we op deze plek de horloges een uur voor uit moesten zetten. Na een eenvoudig doch voedzaam ontbijt eerst corvee gedaan en onze koffers opnieuw ingeruimd. Koffie gedronken en toen begonnen aan een wandeling van 6,5 km rond Inari. Schitterende natuur en we vragen ons af hoe die enorme keien hier in de bossen terecht zijn gekomen. Je kunt haast niet verdwalen, want om de 10 meter staat een bordje waar je heen moet. We ontdekken kleine hutjes bij een rustplaats. Die Finnen hebben aan alles gedacht! Een toilet huisje met nog een plank met een rond gat er in. Een hut die vol ligt met houtblokken, die je vervolgens in een naast gelegen open hut op een vuurkorf kunt aansteken voor als het koud wordt. En het is koud, dus het vuur er onder. Dan zien we een bord dat met Europese subsidie een loopbrug over een snelstromende rivier is gebouwd. Schitterend mooi en een prima investering vanuit Brussel. Op de route zien we een museum over hoe het er vroeger aan toe ging in deze omgeving. Nog wat boodschappen gehaald en vervolgens een heerlijke entrecote mogen eten met een verrassend voorafje en een lekker toetje. Wat kan een mens toch genieten. Nu zitten we gezellig een biertje te drinken en straks oogjes toe om morgen nbaar de Noordkaap af te reizen. We zijn er helemaal klaar voor!

Klik hier voor een video-impressie: https://youtu.be/cPwR8fQiKjs

Dag 8 (08-07-2015) Inari (Finland) naar Honningsväg (Noorwegen) en aan het eind van de avond naar de Noordkaap 356 km + 30 naar de Noordkaap

Na onze rustdag van gisteren in Inari werden we vanmorgen wakker doordat de zon ons wekte. Dag ziet er veel belovend uit. Vroeg uit bed, douchen en wederom een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Eerst tanken zodat ook onze motoren met een volle buik aan de tocht kunnen beginnen. De omgeving is herkenbaar. Lange wegen door de vele bossen, maar het landschap wordt steeds opener. Na een ruim uur rijden passeren we de Fins/Noorse grens. Geen douane wel de melding dat we tol moeten betalen, maar we hadden al vernomen dat motoren dat vaak niet hoeven. Dus wij dit keer ook niet. De grens is hier een rivier en over de brug gekomen waren we in Noorwegen. Na een paar kilometer zie je dat het landschap totaal anders. Veel groener en we gaan van heuvelachtig naar bergachtig landschap. We worden d.m.v. borden gewaarschuwd voor aanwezigheid van rendieren en elanden. Even later zien we borden dat er ook schapen ook de weg kunnen lopen. Dan naderen we bord dat we een afdaling gaan krijgen van 8%. Als je over die bult komt weet je niet wat je ziet. Een fenomenaal vergezicht van glooiende landschap met in de verte echte bergen met nog sneeuw erop. Motor aan de kan van de weg en je weet niet wat je moet fotograferen en filmen om al dit moois vast te leggen. Na elke bocht is er weer een geweldig mooi beeld te ontdekken. Als we zo doorgaan dan komen we niet op tijd bij Honningsväg aan, dus niet meer alles vastleggen. Maar wat is dit genieten! De bergen, de wegen, de vergezichten, het weer (stralende blauwe luchten, die het water blauw doen kleuren). Het is echt overweldigend en we vragen ons af waar we dit aan verdient hebben. We snappen dat er veel mensen zijn die verknocht raken aan Noorwegen. De huizen worden mooier, de dorpen levendiger, meer stuurbochten in de wegen. Het kan niet op. Dit is pas genieten. Het enige gemopper dat we kunnen hebben is dat het met 12 graden wat frisjes voelt. Maar dat nemen we graag op de koop toe. En dat dient zich de eerste tunnel aan. Knetters donker in dat ding en als je er iets aan gewend bent zie je wat een ruwe tunnel dit van binnen is. Alsof ze er de stukken uit hebben geslagen. Het lekt in de tunnel en het voelt bijzonder! Naar ruim 2 kilometer komen we weer "buiten". Er komen nu meer tunnels op de route, soms een kleine van een paar 100 meter, maar ook een van bijna 4,5 km! Via een enorme lus om een groot meer, nou ja meer? Het is het Porsangen meer en daar mag je toch wel wat respect voor hebben, bereiken we Honningsväg. Een flinke stad, waar een joekel van een cruiseschip ligt. Na aankomst gauw douchen en een wandeling maken. Het is druk in de stad, want de hele populatie van het  schip is aan het slenteren door de stad. We willen even op die grote boot kijken, maar bij het naderen van dit kolos staat ook een kolos van een kerel die ons duidelijk maakt dat dat niet gaat gebeuren.  Als we zeggen dat we dit een hele grote boot vinden lacht het smakelijk en maakt ons duidelijk dat dit nog maar een "kleintje" is. We druipen maar af. Het diner is super. We weten niet precies wat we eten maar het smaakt uitstekend. We  praten nog even met de jonge enthousiaste ober, die goed engels kan kan en ons verzekerd dat het zelden voorkomt dat het zulk mooi weer is als vandaag. We zeggen dat we het een beetje fris vinden. Dan lacht hij ons uit en zegt: DIT IS EEN HITTEGOLF! Ik denk dat we allebei gelijk hebben. Maar een ding staat wel vast. Het is een super ideale weeromstandigheid om de Noordkaap te bezoeken. Even rusten en dan gaan we ons klaarmaken voor het grote moment: de tocht naar de Noordkaap.

Dag 8 (2e deel) 08-07-2015 Naar de Noordkaap 30 km en weer terug naar hotel 30 km

De achtste reisdag bestond uit 2 onderdelen. Het eerste deel van de rit van het Finse Inari naar het Noorse Honningnsväg. Het 2e deel bestond uit de route naar de Noordkaap. Wat een feest dat het stralende heldere lucht was, maar omdat de zon zo laag staat is het rijden er af en toe recht tegenin wel een uitdaging. Maar omdat het toch genieten is doen we lekker rustig aan. Een prachtige rit er naar toe. Het gaat flink omhoog. Mooie vergezichten en dat nog ’s avond zo laat bij heldere lucht en zon. We gingen om 22.00 uur vanuit het hotel naar de Noordkaap. Is zo’n 30 km er naar toe. Als je om je heen kijkt als je dicht bij de Noordkaap komt krijg je wel iets een idee van de term dat de aarde woest en ledig was. Maar bij aankomst op de Noordkaap was dat wel anders. Wel 20 touringcars en ik weet niet hoeveel campers er wel staan. Het viel ons wat tegen hoeveel motoren en zijn. Maar er zijn ook mensen op de fiets en zelfs een enkeling lopend. Wat een moed is daarvoor nodig. Het waait er vreselijk en de temperatuur voelt alsof het tegen het vriespunt hangt. Er staat een groot gebouw wat een soort restaurant is. Een paar gedenktekens en aan het eind bij de rots staat een ronde opengewerkte bol. Daar is het ontzettend druk met mensen die er lustig op los fotograferen. En wij natuurlijk ook, want wie komt er op de Noordkaap. Als je daar bent wil je dat ook vastleggen. De kosten om er te komen vielen ons wat tegen, want je moet € 25,00 per persoon betalen om op het afgezette terrein te komen. Maar als je er zoveel voor over hebt gehad om er te zijn ga je voor die eurootjes niet terug zonder bij het verste punt te hebben gestaan. Ik heb besloten mijn schoenen hier achter te laten. Voor diegene die denkt dat je nog verder kunt mag die ze gratis meenemen. Het is wel een bijzondere ervaring. Middenin de nacht staan op een punt waar de zon ondergaat (maar je blijft hem zien) en meteen weer opkomt. En bijzonder was ook dat de maan er vlak bij stond. Tegen 01.00 uur zijn we teruggegaan naar het hotel in Honningsvag. Raar, het is dan middennacht, hartstikke licht (de zon schijnt volop) en je bent totaal niet moe of aan slapen toe. Maar we zijn toch naar bed gegaan omdat er de volgende dag een flinke rit voor de boeg staat.

Dag 9 (09-07-2015) Honningsvag - Sörkjosen 386 km

Op onze 9e reisdag verlaten wij de Noordkaap en maken wij ons op voor een begin aan de terugreis via het westelijk deel van Noorwegen. De dag begint weer stralend, bijna zoals we dat gewend zijn. Bij het uitgebreide en keurig verzorgt ontbijt spreken we Nederlanders die er ook zijn. Natuurlijk willen we weten hoe ze reizen. Per vliegtuig zeggen ze. Maar wat blijkt even later als we er op doorvragen: ze reizen met hun eigen vliegtuig . Het zijn 2 ex-piloten die zelf een vliegtuigje bezitten. Ze vertellen ons dat de Lofoten er prachtig bij liggen en dat we daar zeker naar toe moeten. Komt mooi uit, want dat ligt toch al op ons reisschema. Honningsvag is een mooie grote plaats, maar je moet wel eerst weer zo’n 60 km terugrijden want er is maar een weg die er naar toe gaat. Wel een hele mooie. Met fantastische vergezichten over de vele en soms uitgestrekte fjorden. Vooral als de zon schijnt zijn ze prachtig blauw gekleurd. En meestal is het kristalhelder water, maar wel erg koud. We rijden ook door lange en soms korte tunnels. Eentje van wel ruim 7 km lang, die eerst flink omlaag gaat en daarna weer flink omhoog. In die tunnels zie b.v. ook fietsen. Het gaat zo steil omhoog dat een vrouwelijke fietser besluit om te gaan lopen. Lekker in zo’n donker en koude tunnel. We zien onderweg een ligfietser en wat verbaast ons wel bijna het meest. We zien een loper met een vreemde aanhanger achter zich aan. Hij loopt in een mengeling van snelwandelen en looppas. Het ziet er heel raar uit, maar je vraagt je af: wat bezielt zo’n iemand?
Het is eigenlijk een grote rit van genieten. Je weet niet waar je kijken moet om die prachtige omgeving en natuur te aanschouwen. Bij elke bocht wil je wel stoppen om een foto te maken of een filmpje. Maar ook als je een top van een berg over heuvel over gaat heb je hetzelfde gevoel. Daar kun je niet aan toekomen, want dan kom je niet op de plaats van bestemming en bovendien zie je dan al het andere niet. We hebben nog even gestopt bij een plek waar nog sneeuw lag en waar gemakkelijk bij konden. Natuurlijk een prentje geschoten en gauw weer verder. Onderweg nog even gestopt voor bakkie koffie. En we ontdekten dat er een soort pauzelandschap kwam, omdat we geen fjorden meer zagen onderweg. Maar na enige tijd doorrijden kwamen ze weer in beeld. Ze lijken steeds mooier en spectaculairder te worden. En met de zon er bij blijft het een bijzonder aanzien. Tijdens de tankstop ontdekt Jan op zijn dashbord een lampje dat aangeeft dat het oliepeil aandacht verdient. Hoe kan dat nou, zie je Jan denken. Hij gaat naar het olierek in de shop en na even zie je hem totaal wit wegtrekken. We denken dat het juiste merk er niet tussen, maar wat blijkt: Jan ziet wat het kost. Dat is schrikken, maar geen keus. Olie aangeschaft en bijgevuld, dus lampje weer uit.
De rest van de trip blijft mooi en regelmatig stoppen we om het even goed te bekijken. Onderweg nog een waterval gezien en vlak voor het einde op de top van een berg en geweldig mooi uitzicht. We hebben er een gedenktekentje gebouwd en we weten niet of die nog staat, want wij hebben zo onze bedenkingen bij de kwaliteit van de bouw door Gerrit Jan.
Goed aangekomen bij het hotel. Eenvoudig, maar netjes en verzorgd. Een oer hollandse maaltijd met bloemkool, brocolli, worteltjes , aardappelen en een mootje heerlijke zalm, die waarschijnlijk uit Noorwegen komt. Na de maaltijd een eindje gewandeld, biertje gedronken en op tijd naar bed, want morgen staat er ruim 500 km op het programma: Naar de Lofoten.Hier

Hier een video-impressie: https://youtu.be/ATXOxEl6IP0

Dag 10 (10-07-2015) Sörkjosen - Svolvaer 502 km

‘s Morgens vroeg uit de veren, want er staat deze dag een lange rit op het programma. We moeten ruim 500 km overbruggen, maar het einde van deze lange rit moet eindigen in Svolvaer op de Lofoten. En we horen van alle kanten dat dat geweldig mooi moet zijn. We starten een lange eerste etappe via de E6. Dat kan ook niet anders, want bijna alles gaat over de E6. Deze weg heeft een totale lengte van 3050 km. Dat begint al in Göteborg, die doorloopt via Finland naar Kirkenes. Alleen in Finland ga je er een poosje van af. We vertrokken toen het bewolkt was en in de bergen een beetje mistig, niet koud. Maar eerst natuurlijk ontbijten en samen de route doornemen, hoe die gaat verlopen. Het landschap blijft geweldig mooi met die afwisseling van groen en de fjorden. Het blijft keer op keer een fascinerend gezicht. Op de route zien we tunnels, prachtige bruggen en prachtige wegen. Het doet allemaal erg ruim aan. De bergen zijn groen in tegenstelling tot b.v. de Alpen. Onderweg zien zien we tientallen watervalletjes. Stromen water die op verschillende plekken van bergen denderen naar de rivier vanuit de gebieden waar nog sneeuw ligt. Vele bergtoppen worden nog gesierd door sneeuw. Onze eerste stop doen we op een van de vele parkeergelegenheden langs de weg. En waar je ook stopt, het is altijd een plek om foto’s te maken. Nu staan we bij een snel stromende rivier met een aantal campers en personenauto’s. Rond het middaguur komt de zon er al regelmatig flink door en even later is het weer lekker zonnig weer en stijgt de temperatuur voelbaar. We gaan tanken bij een druk Shell station en we vergapen ons aan de vele campers in alle vormen en maten. We zien zelfs een trike met een caravan er achter. We gaan verder en zien hoe de Noren druk zijn met het aanleggen van alweer een tunnel. Op enig moment hebben we de E10 verlaten om een stuk door het platte land te rijden. Nou ja, plat, maar we hebben genoten van de vele bochten die motorrijders nu eenmaal moeten ervaren. We genieten volop van de mooie stuurwegen met de vele, vele bochten. Dat komen we bij een veerpont aan. Zullen we die nemen of toch omrijden. We besluiten de veerpont te nemen, die ons in 20 minuten naar de andere kant brengt en ons laat genieten van de prachtige uitzichten op de vele bergen. Op de pont staat ook nog een joekel van een tractor: een Fendt 939 Vario. Daar vallen onze motoren bij in het niet. De weg vervolgt nog een poosje binnendoor met de vele bochten, die ons uiteindelijk weer op de E10 brengt die naar de Lofoten gaat. En dan kijk je je ogen uit. Wat een bijzonder landschap met een E10 die tunnel na tunnel heeft en imposante en prachtige bruggen.Hier kunt u een kort filmpje zien: http://youtu.be/FFnlOHKOvxM We komen in Svolvaer waar het een levendige bedoening is. Een flinke toeristische stad met vele hotels en een prachtige haven. We zijn nog maar net op onze kamers en zijn getuige van de binnenkomst van een knoert van een cruiseschip. Kijk hier: https://youtu.be/krRjIWxFZp0 Even gewandeld en een supermarkt bezocht om een blikje bier te kopen. Looptocht blijkt voor niets want de Noren hebben besloten dat na 20.00 uur er geen alkohol wordt verkocht in de winkels. Na dit tijdstip is het alleen nog verkrijgbaar in de pubs of hotels. Maar gezien de prijzen heb je daar geen zin in. Een biertje kost al gauw rond de € 10,00. Voor een glas wijn betaal je ongeveer hetzelfde. Daartegen over staat dat je in het hotel gratis net zoveel koffie en thee kunt drinken als je wilt. Daar houden wij Nederlanders wel van! Morgen hebben we een rustdag, die we gaan gebruiken om de uiterste punt van de Lofoten te bezoeken.

11-07-2015 Lofoten rustdag, maar met de motor verkent. 260 km

In het reisschema was voor deze dag een rustdag ingepland, vooral bedoelt om de Lofoten goed te kunnen ontdekken. En dat hebben we vandaag gedaan! Vanmorgen niet al te vroeg opgestaan. Kamers netjes opgeruimd en de koffers weer opnieuw uit- en ingepakt. Rustig en goed ontbijtje genoten. Het ontbijt is in dit hotel goed geregeld. Tegen 10.30 uur zijn we vertrokken. Eerst tanken zodat we met een volle tank op weg kunnen. We hadden bedacht om naar het meest zuidelijke punt te gaan. Het dorpje A. Niet via de E10, maar via de TomTom kronkelroute. Veel mensen hadden ons van te voren gezegd dat de Lofoten uniek zijn en wonderbaarlijk mooi. Daar is geen woord te veel over gezegd. Het is werkelijk niet te bevatten wat je hier tegen komt aan natuur en unieke uitzichten, maar ook aan bouwwerken en bruggen. Dit filmpje laat zo'n brug zien en de omgeving: http://youtu.be/XuXWXD70N2Q Die Noren zijn zo gek nog niet. Na elke bocht of heuvel zie je iets prachtigs. En de rit naar A werd dan ook regelmatig onderbroken door een stop om te genieten van al het mooie en natuurlijk foto’s maken en filmpjes. Jan was helemaal in zijn sas met zijn camera op de motor. Hij heeft de SD kaart dan ook al voor de 3e keer helemaal volgeschoten. Ik denk dat daar nog wel een indrukwekkende documentaire uit voortkomt. Maar ook Christiaan is geraakt door het filmen en ik zag hem regelmatig al rijdend met zijn camera aan het filmen. En we blijven natuurlijk ontzettend geluk hebben met het geweldig mooie weer. Al was de temperatuur vandaag wel een beetje frisjes. Er stond een stevige frisse wind, die wellicht zijn temperatuur meeneemt van de zee. Christiaan zag een paradijselijk strandje en hij beloofde ons op de terugweg een duik te nemen. Hij gaf aan dan eerst een Snelle Jelle op te eten en we zouden dan niet weten wat we te zien zouden krijgen. Nu, dat zullen we nooit weten, want het is niet tot een frisse duik gekomen. Hier een impressie over het strandje wat hij bedoelde: https://youtu.be/Qd5DIWYCRGs Tegen 15.00 uur waren we in A, maar dat stelt niet veel voor. Verschrikkelijk veel campers en auto’s en een paar motoren. Er is op dat punt niet veel  te ontdekken. Maar vooral de weg er naartoe is onbeschrijfelijk mooi. Teruggereden via een andere route. Met heel veel bochten en mooie stuurwegen. Het tempo lag beduidend hoger en daardoor was het dubbel genieten, namelijk van de omgeving en het motorrijden zoals het behoort. Aangekomen bij het hotel werd ons verteld dat de kamers gewisseld waren. Van een riante familyroom, maar een bescheiden 2-persoonskamer en van een riante 2 persoons kamer naar een 1 persoons kamer, die wel heel erg klein is uitgevallen. Ze hebben alle spullen naar de andere kamers gebracht en het lijkt er op dat ze het neergelegd hebben zoals het in de kamers lag. We missen wel de koelkast, maar ach, je kunt ook niet alles hebben in het leven. Even contact gezocht met het thuisfront. Nu douchen en straks naar de ruif voor het diner. Morgen staat er weer een lange rit voor de boeg. Eerst met het pont en dan naar Mosjoen, zo’n 500 kilometer. Conclusie: Lofoten is fantastisch mooi. Hadden we niet willen missen!

Dag 11 (12-07-2015) Svolvaer - Mosjoen 505 km

Het mooie Lofoten gebied gaan we vandaag verlaten en gaan zuidwaarts richting thuis. De rit is ruim 500 km lang en we moeten ook nog een stuk met de veerpont. Dus om 06.15 uur loopt de wekker af. Douchen en stipt om 7.00 uur aan het ontbijt. Om 07.45 uur willen we bij de veerpont zijn, want zoals het programma aangeeft gaat die om 09.30 uur vertrekken. We zijn er op tijd. De boot ligt er al en er staat al een flinke rij te wachten. Het is weer prachtig weer en de mensen staan gezellig met elkaar te kletsen. Er schuift een Duitse touringcar bij met veel oudere mensen aan boord. Ze hebben belangstelling voor onze motoren en wat we hier te zoeken hebben. Ook komen er nog 3 Noorse motorrijders bij. Het is 08.15 uur en de slagboom voor de boot ligt doodstil dwars in de beugel. Dan komt er een man met een geel hesje naar buiten en bromt wat tegen de Noorse motorrijders omdat die in het verkeerde vak staan. Hij schat in dat niet iedereen mee zal kunnen op de boot. Het zal toch niet waar zijn dat we niet mee kunnen. Het blijkt ook dat de boot niet om 08.15 uur vertrekt, maar om 09.30 uur. Dat betekent dat we pas om 11.30 uur in Skutvid aankomen en dan moeten we nog 500 km rijden. Dat wordt dus een latertje vanavond. Er komt een man bij ons staan met een imposante hoed en een begin van wat ooit een baard moet worden. Hij blijkt afkomstig uit Denemarken en vertelt ons dat hij elk jaar 3 maanden op vakantie gaat in Noorwegen. Hij is 56 en al met pensioen en hij geniet er van zo te zien. Met een auto en daarachter een caravan toeren ze rond. Hebben al veel van Noorwegen gezien, maar nog lang niet alles. In september gaan ze weer terug naar Denemarken. De Duitse oudjes komen de tijd door met een soort van ochtendgymnastiek. Leuk om te zien en ik doe nog even met ze mee. De slagboom gaat en de eerste rij mag naar binnen. Omdat er zoveel voertuigen zijn wordt met passen en meten de voertuigen op hun plek gezet. Er kan soms ook echt geen vinger meer tussen. En wat onmogelijk leek: alles gaat naar binnen. Er volgt een mooie tocht over het prachtige water wat blauw kleur onder de strakke blauwe hemel. Van de boot af gaat snel en we beginnen met de tocht om 12.30 uur. Jan zet het tempo er meteen goed in. Na driekwartier een tankstop. En wie komt daar aangereden. De Deen die we eerder die ochtend spraken. Hij haalt een kaart van Noorwegen en wijst ons een aantal plaatsen die we in ieder geval moeten bekijken. Ja zeggen we, maar we weten ook dat we daar vandaag niet aan toekomen. We zien weer prachtige natuur, fjorden, bruggen en tunnels. Het is onvoorstelbaar mooi en wat hebben we een geluk met het weer. Rond 14.00 uur een korte stop voor een broodje en wat drinken. We gaan flink omhoog en rijden op een gegeven moment over de toppen van de bergen, waar nog veel sneeuw ligt. Wat begint met een rustig stromend beekje van smeltwater is even later een ruwe stromende rivier met diverse watervallen. Een fascinerend gezicht. We komen op het punt waar de poolcirkel ligt. We stoppen bij het markeringspunt, maken een paar foto's en gaan snel weer verder. We hebben daar wel een heel bijzondere ontmoeting. Op de Noordkaap hebben wij iemand gevraagd een foto van ons drieën te maken. En wat denk; diezelfde meneer loopt rond op het moment dat wij bij het gedenkteken bij der poolcirkel staan. Dat is toch wel heel toevallig. Opnieuw vragen wij hem om van ons drieën een foto te maken. Jan besluit met hem te gaan Whatsappen. Ben benieuwd. Wel bijzonder als je beseft dat je de poolcirkel over gaat. De natuur blijft geweldig mooi. De weg meandert door de bebosde omgeving en regelmatig zie je een prachtig mooi fjord opduiken en soms een snel stromende rivier. Na nog een tankstop naderen we Mosjoen en om 19.30 uur zijn we bij het hotel. Heel mooi een historisch gebouw dat stamt uit 1794 met daarachter een splinternieuwe vleugel waarin wij mogen verblijven. Prachtige kamers, keurig en heel netjes en we hebben een sprookjesachtige blik vanuit de hotelkamer op de rivier en de berg. Na de verfrissing genieten we van een heerlijk en overdadig dinerbuffet. We weten dat in Mosjoen Niek Schoonhoven (uit Wezep) woont. Van zijn familie hebben we het adres gekregen dat op wandelafstand van het hotel blijkt te liggen. We bellen of hij thuis is en dat is hij. Even later zitten we bij hem aan de keukentafel. Na even kletsen blijkt dat we best heel veel van elkaar weten. Om 23.00 uur vertrekken we weer naar het hotel. Nemen nog een (duur) biertje en gaan rusten. Morgen wacht een nieuwe afdaling en deze is 400 km en brengt ons naar Steinkjer. Het was weer een prachtige dag. We genieten met volle teugen!

Dag 13 (13-07-2015) Mosjoen - Steinkjer 402 km

Na een zwoele nacht in het prachtige hotel FruhHaugans in Mosjoen zijn we vroeg opgestaan. Het ontbijt was net als het hotel super! Voor het eerst ontbrak de zalm, maar al het andere wat er lag heeft dat ruimschoots goed gemaakt. Onder een stralende zon zijn we vertrokken. De weersverwachting was dat we in Steinkjer regen mogen verwachten. Het begon zoals het gisteren eindigde. Opnieuw fantastische stuurwegen voor motorliefhebbers en unieke vergezichten over de fjorden. Het lijkt veel op elkaar, maar toch is elke keer weer anders. Al vrij snel zien we een soort waterval, maar we zijn er al voorbij.  Toch kunnen we nog een wegje rechtsaf en ja, deze brengt ons bij de waterval. Wat mooi hoe het water met veel kracht naar beneden dendert. We ontmoeten een Fries echtpaar wat ook rondreist door Noorwegen. Zij zijn net zo enthousiast als wij.We praten even wat over onze ervaringen en vervolgen onze reis.  Op enig moment geeft de navigatie aan dat we van de E6 afmoeten en de 76 op moesten rijden. Dat was geen verkeerde keus. Wat een mooie weg. Onvoorstelbaar veel bochten en unieke uitzichten. Alles wat een motorrijder zich wensen kan komt hier aan de orde. En alsof dat nog niet genoeg was kwam wegnummer 17 daar nog achter aan. Leek wel een copie van de 76. Wat hebben we genoten. En alsof het nog niet genoeg was kwam het einde van de weg uit bij een veerboot, die ons over een fjord bracht in 20 minuten. Toen we weer aan de wal waren hebben we ons broodje opgegeten met een bouillon en de weg vervolgd. We hadden gehoord dat we onderweg een zalmtrap zouden kunnen bekijken. Hoewel we dachten in de buurt te zijn hebben we die niet kunnen vinden. Dat wil de navigatie (althans die van Garmin) ons over een zandweg hebben. Hoe is dit toch mogelijk. Terwijl er een prachtige deken ligt van zwart asfalt wat ruitk alsof het gisteren er neer is gelegt gaan wij over een zandpad. Maar ook hier bleek weer een geweldig uitzicht aan te liggen. Mooi dat we die even konden meepikken. Rond 15.30 uur komt de man met de hamer. We stoppen even om de frisheid weer op te pakken om het laatste deel te rijden. Een motorrijder moet immers fit en alert op zijn motor zitten. Anders wordt het gevaarlijk. We komen aan in Steinkjer. De zon schijnt, een enkel wolkje aan de lucht en geen drup regen gevoeld. Weer een geweldige dag met onvoorstelbare mooie momenten. Die momenten raken we nooit meer kwijt, Morgen staat er weer een lange rit op de agenda, 497 km naar Skjolden. De weersverwachting daar is 100% regen. Kiek''n wat ut wordt.

Dag 14 (14-07-2015) Steinkjer - Skjolden 492 km

Om 6.15 uur ging de wekker en natuurlijk direct naar buiten kijken om te zien wat voor een weer het is, omdat er regen voorspeld is. Maar gelukkig geen regen, wel bewolking, maar droog. Om 7 uur aan het ontbijt en voor de afwisseling was er dit keer geen zalm! Dat was even schrikken maar gelukkig was er wel volop andere keus. Om 8 uur op de motor, want vandaag stond er 492 km op het programma. Het eerste deel van de rit was vooral saai, dit kwam doordat er heel veel snelheidsbeperkingen waren en veel verkeer. De wegen leenden zich wel voor harder rijden, maar de vele flitspalen (ook trajectcontrole) en de verkeersdrukte lieten dit niet toe.  Na de gebruikelijke tankstop weer verder en gelukkig werd het minder druk, vervolgens de verlieten wij de E6 en vervolgden wij onze weg op de 15. En vanaf dat moment werd het weer genieten met volle teugen. Heerlijke bochten en spectaculaire vergezichten. De fjorden zijn hier wat minder aanwezig. Maar dat wordt ten volle gecompenseerd door de vele watervallen. Wat komt dat water soms met veel geweld naar beneden. Regelmatig zie je woeste rivieren waarin het water naar beneden dendert. En elke keer vraag je je af waar dat water allemaal vandaan komt. Maar daar zijn we in de loop van de dag wel achter gekomen. Net na de middag even pauzeren en een broodje happen. We staan op een geweldige mooie plek. Het uitzicht is overweldigend. Na de weg 15 ging het verder op weg 55. We hadden vernomen dat dit een erg bijzondere weg was. En dat was het! Het ging erg steil omhoog en je komt ogen tekort om al dat moois te kunnen zien. Links en rechts een prachtig landschap met schitterende natuur. En je moet ook nog goed op de weg letten, want we willen wel veilig arriveren. Wekrijgen echte  haarspeldbochten te verwerken. Zowel de Honda en Yamaha kunnen dit goed aan. Maar toegegeven: ook de BMW van Jan komt er vlot door. Hoger in de bergen krijgen we eerst laaghangende bewolking, wat later overgaat in dichte mist. Dit betekent extra alert zijn. Over het hoogste punt heen duurt de mist nog even door en het zicht is echt minimaal. Maar na een paar kilometer bergafwaarts wordt het zicht beter. Beter? Het wordt fenomenaal. Op een punt aangekomen sta je verbaast over de diepte van de dalen. Het geeft een schitterend beel als je vanaf hoge hoogte neerkijkt op een dorpje met een kerk, veel groen en water. De weg tot aan het hotel is ook schitterend, evenals het hotel. We hebben zelfs zicht op een fjord achter het hotel. Het blijft genieten. Ook het eten is uitstekend in de hotel We hebben genoten van een prettig buffet. Daarna nog even een wandeling gemaakt en een gesprekje gevoerd met een Belgische amateurfotograaf en een jong stel uit Amsterdam, die aan het vissen waren. Hij kwam wel eens in Zwolle  bij Mediamarkt.
Nu naar bed want morgen wacht ons een rit van 400 km.

Dag 15 (15-07-2015) Skjoden - Sundvollen 404 km

‘s morgens wordt ik vroeg wakker door een brommend geluid wat steeds iets dichterbij lijkt te komen. Na enige minuten wil ik toch weten wat het is. Ik kijk door de gordijnen en wat zie ik: een kolos van een cruiseschip vaart het fjord in waar ons hotel tegenaan ligt. Met op de achtergrond de schemering en de mist is dat een heel boeiend tafereel. Ik kijk nog eens en zie een 2e joekel van een cruiseschip daarachter ook binnenvaren. Maar het is ook ongeveer tijd om op te staan. Vandaag staat een rit van ruim 400 km op het programma van Skjolden naar Sundvollen (dichtbij Oslo). We naderen zo langzamerhand het einde van onze reis. Na het heerlijke ontbijt stappen we om 08.30 uur op de motor met regenoverall, want het regent licht. De navigatie van Jan en mij wil linksaf, maar die van Christiaan rechtsaf. Hij rijdt vandaag voorop dus we volgen hem. We gaan eerst weer de 55 op waar we gisteren afkwamen. Weer die beruchte berg op. En het blijft fantastisch en fascinerend die hoogtes en die dieptes. Halverwege moeten we scherp rechtsaf de 53 op. En dit is ook alweer een indrukwekkende route. Er ligt veel sneeuw langs de weg en op de hellingen. En ook hier weer veel schapen die vrij langs en op de weg lopen. De temperatuur zakt en de mist neemt enorm toe. We rijden door hoge wallen sneeuw aan weerszijden van de weg. Wat een mooie ervaring midden in de zomer. Ook het aantal haarspeldbochten neemt flink toe. Helemaal bovenop de berg zie je letterlijk geen hand voor de ogen van de mist. Gelukkig begint snel de afdaling. Het wordt weer helder en de dalen zijn erg diep gelegen en dat is uniek om te zien. De weg is nat dus de haarspeldbochten moeten voorzichtig genomen worden. En wat zijn het er veel. We stoppen op een plek waar je je afvraagt of je hier wel voldoende ziet. Toch maar even kijken. Over de rand van de muur kijkend kijk je in een enorme grote diepte. Een prachtig panorama. Ze hebben op deze plek een loopbrug gebouwd die zich uitstrekt boven de diepte en aan het eind een glasplaat heeft waardoor je recht boven het enorme dal staat. Het is geweldig mooi, maar geeft ook wel een spannend idee of de brug het wel blijft houden. Snel een foto laten maken door behulpzame Nederlanders en de weg weer vervolgen. Het houdt niet op met de bochten. Als we beneden zijn gaat de weg verder langs de vele fjorden. En tunnel na tunnel volgt: lange korte, helder verlicht, aarde donker. Kortom in alle vormen. Het meest bijzonder is wel een tunnel met daarin haarspeldbochten. Nog nooit meegemaakt. Het blijft een ongelofelijke ervaring om door zulke mooie gebieden te rijden, zoals het Jotunheimen gebied, een Nationaal Park. Het laatste deel van de rit gaat over de E16. Een lange brede 2-baans weg, die voor snelweg doorgaat. We komen bij Sundvollen en de navigatie stopt bij een geweldig mooi hotel. Dit zal toch niet de onze zijn? Ja, warempel. Hotel Sundvolden is the placet tob e! Het lijkt wel een paleis. Zo mooi, keurig en netjes. Met een knoert van een galerij, die je berijkt door onder het voorliggende plein door te lopen. Het eten is bijzonder en lekker. Het is nu 23.10 uur en we nemen nog een biertje en dan naar bed, want morgen staat de laatste rit naar Göteborg op het programma.

Dag 16 (16-07-2015) Sundvollen - Göteborg 386 km

Bij het opstaan zien we dat het weer prachtig weer is. We genieten opnieuw van een heerlijk onbijt nadat we ons gedoucht en opgefrist hebben. De koffers weer aan de motor en vandaag is de laatste trip aan de orde. Ook deze keer heeft MTVN weer een mooie rit op de navigatie gezet. Het landschap vertoont hetzelfde beeld. Een permanente afwisseling van bergen, fjorden en wisselnd landschap. Vooral de wegen die langs de fjorden lopen en soms er om heen met daarbij de verschillende hoogtes die je op een berg brengen zijn adembenemend. Een flinke hoeveelheid tunnels liggen op het parcours. Sommigen zijn donker en kil, anderen doen beseffen dan ze nieuw zijn en keurig en strak er bij liggen. Het valt op dat lange tunnels verschillende lichtvoeringen hebben. Aan het eind van een tunnel wordt het licht sterker om de overgang van donker naar licht geleidelijk te doen gaan. Op enig moment lijkt de navigatie in de war te raken door een bonte mengeling van bochten door elkaar heen. Wat blijkt achteraf: we gaan een tunnel in en in die tunnel hebben ze een haarspeldbocht gemaakt (hoe krijgen ze het voor elkaar?) en eenmaal uit de tunnel ga je meteen in verschillende haarspeldbochten omhoog. Daarom is het een opstapeling van bochten die lastig zijn voor de navigatie, maar samen komen we er wel uit! Een enkele tunnel gaat onder een fjord door. Wat een stuk techniek hebben ze hiervoor nodig. Je voelt dat je eerst scherp naar beneden gaat en daarna weer steil omhoog. Tussen Noorwegen en Zweden wordt het landschap wat vlakker en meer groen. De fjorden en meren zijn hier minder nadrukkelijk aanwezig. Eenmaal in Zweden aangekomen bemerk je weer dat ook, met name het zuidelijk deel van Zweden geweldig mooi is. We naderen Göteborg er bemerken dat het drukker wordt op de weg. Het laatste deel gaat weer over de E6, een ruime 2-baans weg, die men daar ziet als snelweg. We zijn er iets na drieën en de drukte valt nog wel mee. We worden via een aparte ingang naar voren gebracht zodat we mooi voor aan staan. Dan het enorme schip, Stena Line Germanica, in en ze hebben er een speciale hoek voor motoren. Die moet je vervolgens met sjorbanden goed vastzetten. Een voorrem slot er op en dan je cabine zoeken. Jan mag naar dek 9 en Christiaan en ik naar dek 8. We hebben een business buitenhut, met TV, ruime bedden, een ruime douche en GRATIS gebruik van de minibar. Wat een luxe. Na opfrissen naar dek 11 waar je in de buitenlucht de drukte in de haven goed kunt overzien. Om 18.45 uur gaat de boot langzaam de haven uit. Mooi gezicht. Tegen 20.30 mogen we aan het all inclusive buffet diner. Het ontbreekt aan niets en keurig verzorgd. Nog een biertje voor de nacht en dan de kooi in. Terwijl we slapen (en snurken waarschijnlijk) varen we naar Kiel. Ik zie via whatsapp dan Jan er om half 5 nog even uit is geweest om de Storebaeltburg aan de onderkant te inspecteren. Het vond het goed. Konden we lekker doordromen over onze reis.

Dag 17 (17-07-2015) Göteborg - Kiel - Naar huis 550 km

Heel dobberend over de kleine golven zijn we vannacht van Göteborg naar Kiel gevaren. Als we tegen 07.00 uur wakker worden zijn we nog op zee. We zullen om 09.15 uur in Kiel aankomen. Dus meteen naar het ontbijt. Het is druk op de boot want we moeten zelfs naar een 2e zaal om het ontbijt te genieten. Het is voorlopig ons laatste ontbijtje tijdens deze motorreis naar de Noordkaap. Om 09.45 uur kunnen we met de motor van de boot af. Na het ontbijt de motoren verlossen van hun sjorbanden, de koffers er weer goed op en daar gaan we richting huis. We besluiten te beginnen met een kronkelende route. En dat doet die, maar we zien ook op het tijdschema dat we er op deze manier wel lang over gaan doen. Dus maar een stuk over de snelweg om tijd en afstand te winnen. Bij Hamburg wordt het druk en we besluiten maar weer even tussendoor te gaan. Dat brengt ons in het havengebied en daar is het minstens zo druk, dus maar via de snelweg. Na een uur gaan we er weer even af. Tussendoor rijdt veel prettiger dan simpelweg rechtuit op een snelweg. We hebben contact met het thuisfront en het zou mooi zijn als we om 18.00 uur weer in Oosterwolde zouden kunnen zijn. Dan gaan we met z'n allen samen eten en de reis afsluiten. Nog een laatste tankstop net voor de grens met Nederland waar alleen maar Nederlanders aan het tanken zijn. We zijn langs Oldenburg gereden en gaan bij Meppen de grens over net onder Emmen. Dan nog gas er op en om klokslag 18.00 uut arriveren wij aan de Zwarteweg 52-1 in Oosterwolde. Daar zien we tot onze grote verrassing een grote groep familie, vrienden en kennissen staan die ons verwelkomen. We ontvangen zelfs bloemen van de plaatselijke voetbalver. VSCO '61. We zijn volkomen verbaast over wat ons ten deel valt. Natuurlijk meteen ervaringen uitwisselen met elkaar en we sluiten af met een gezamenlijk etentje. Erg gezellig, waarvoor we Jan en Jannie als gastheer en -mevrouw hartelijk willen danken. We mogen terugzien op een fantastische reis met ongelofelijk veel mooie momenten. Ik dank Jan en Christiaan voor hun gezellige inbreng tijdens deze 2,5 week dat we samen optrokken. Ook MTVN voor een zeer goede georganiseerde reis. Alles klopte feilloos. Geweldig mooi weer gehad en geen pech of ongeluk. Reden te meer om zeer dankbaar te zijn dat we dit mochten meemaken!